Ο θεσμός του πιστωτικού συνεταιρισμού δεν είναι κάτι νέο για την Ευρώπη, αφού οι πρώτοι τύποι πιστωτικών συνεταιρισμών έκαναν την εμφάνισή τους εδώ και δύο περίπου αιώνες. Στην Ελλάδα, αν και η ιδέα του θεσμού είχε εμφανιστεί από τις αρχές του εικοστού αιώνα, οι Συνεταιριστικές Τράπεζες άρχισαν ουσιαστικά να δραστηριοποιούνται τη δεκαετία του ’90, οπότε και δημιουργήθηκε το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο.

Η ομοιομορφία του τραπεζικού συστήματος αποτελεί, διεθνώς, αδυναμία στον βαθμό που ευνοεί την μετάδοση κινδύνων, καθιστώντας το σύστημα συνολικά ιδιαίτερα εύθραυστο σε αιφνίδιες διαταραχές, όπως ήταν η κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος το 2007/2008.  Με την έννοια αυτή, η παρουσία πιστωτικών ιδρυμάτων που επικεντρώνονται σε ορισμένους τομείς της οικονομίας, γεωγραφικές περιοχές και κατηγορίες πελατών είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά και απαραίτητη για τη συνολική σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Οι Συνεταιριστικές Τράπεζες εξυπηρετούν τον σκοπό αυτό, δεδομένου ότι προσφέρουν υπηρεσίες κυρίως στον τομέα της λιανικής τραπεζικής, διατηρούν ιδιαίτερους δεσμούς με συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές και εξυπηρετούν τις ανάγκες μικρομεσαίων επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων με προϊόντα και υπηρεσίες προσαρμοσμένα στις τοπικές συνθήκες.

Στην περίπτωση της χώρας μας διαπιστώνουμε και άλλους σοβαρούς λόγους, για τους οποίους η παρουσία των Συνεταιριστικών Τραπεζών κρίνεται απαραίτητη για τη στήριξη της οικονομίας, αλλά και της κοινωνίας, σε τοπικό, περιφερειακό αλλά και εθνικό επίπεδο.

 

* Mελέτη από την

Ομάδα Ανάλυσης Χρηματοπιστωτικού Τομέα ΕΝΑ

 

Διαβάστε ακόμη: