Η παγκόσμια κοινότητα ζει σοκαρισμένη το τελευταίο διάστημα την πανδημία του κορονοϊού που έχει προκαλέσει ήδη χιλιάδες θανάτους και παράλληλα έχει θέσει με αμείλικτο τρόπο σε δοκιμασία θεσμικές δομές, ιδεολογίες και κοινωνικοπολιτικές προσεγγίσεις δόγματα τα τελευταία 40 χρόνια.
Φαίνεται ότι στην Ελλάδα θα βγούμε ελαφρύτερα λαβωμένοι σε ό,τι αφορά την υγειονομική διάσταση της πανδημίας, αλλά δυστυχώς είναι πολύ πιο ανησυχητικές οι ενδείξεις ως προς την οικονομική, κοινωνική και πολιτική διάσταση αυτής της κρίσης.
Η έκταση αυτής της κρίσης είναι τέτοια που μόνον με ευρύτερες συστρατεύσεις θα μπορέσουν να αντιμετωπισθούν οι επιπτώσεις της. Η κατάρρευση της ζήτησης, η εργασιακή ανασφάλεια, η εκτεταμένη στάση πληρωμών, ο εκ νέου κλονισμός του τραπεζικού συστήματος, οι μεγάλες ανισότητες στο εσωτερικό των κοινωνιών είναι βέβαιο ότι θα διευρυνθούν και θα διογκωθούν υπερβολικά αν δεν παρθούν τολμηρά εμπροσθοβαρή και κοινωνικά δίκαια μέτρα.
Είναι λοιπόν πιο φλέγον από ποτέ το ερώτημα προς τα πού θέλουμε να κατευθύνουμε τις δημόσιες πολιτικές: προς την ενίσχυση των ανισοτήτων και των ήδη ισχυρών ή προς τη συνολική στήριξη της κοινωνίας την άμβλυνση των δυσβάσταχτων υφεσιακών επιπτώσεων που έρχονται και τη δημοκρατική προοπτική;
* Ανάλυση του
Λόη Λαμπριανίδη, Καθηγητή Πανεπιστημίου, π. Γενικού Γραμματέα Ιδιωτικών Επενδύσεων Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης
