Ξεκινώντας το εγχείρημα λίγο μετά τις εκλογές 2019 και κοιτάζοντας πίσω στον χρόνο θέσαμε το ερώτημα «Τελικά, φταίνε τα ΜΜΕ;».

Τέσσερα χρόνια μετά επιμένουμε πως το ερώτημα ήταν συμβολικό και δεν αρκεί για να απαντήσει τα όσα μας εκπλήσσουν και εκείνα που μας βυθίζουν σε προβληματισμό. Παραμένει όμως ένα ερώτημα που πυροδότησε κριτικές συζητήσεις και σειρά κειμένων για τον ρόλο των ΜΜΕ και ενίοτε αναγκαίες προτάσεις για την αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας τους, την ανάκτηση των βασικών αρχών δεοντολογίας και την ενδυνάμωση του ακροατηρίου.

Έτσι φτάσαμε στις εκλογές του 2023. Τα χαμηλά ποσοστά που συγκέντρωσε το σύνολο της αντιπολίτευσης, αλλά και η αξιοσημείωτη ήττα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διαμορφώνουν έναν νέο πολιτικό χάρτη και μία νέα πολιτική πραγματικότητα ουσιαστικής παντοδυναμίας ενός κόμματος στη χάραξη πολιτικής. Ταυτόχρονα, η είσοδος στη Βουλή «αόρατων» μέχρι τότε πολιτικών μορφωμάτων που αντλούν από την ακροδεξιά και τον βαθύ πυρήνα της χριστιανικής επιτέλεσης προμηνύουν το συντηρητικό κλείσιμο του κοινοβουλευτικού διαλόγου και την εμβάθυνση ρητορικών και πρακτικών μίσους.

Έκτοτε οι εξελίξεις τρέχουν, κρίσεις επιτείνονται, η Ελλάδα φλέγεται. Μιντιακές φωνές που μέχρι χθες αναπαρήγαγαν τυφλά το κυβερνητικό αφήγημα προσφέροντας απλόχερα μονοσήμαντη ενημέρωση αξιώνουν τον καταπατημένο ρόλο του ελέγχου της εξουσίας. Στον αντίποδα ερευνητικές ομάδες και δημοσιογράφοι – ερευνητές βάζουν τα θεμέλια μιας διαφορετικής μιντιακής σφαίρας. Μπορούν να αλλάξουν τα ΜΜΕ; Μπορούν.

 

[Όλο το τεύχος «Ας μιλήσουμε για τα ΜΜΕ #9]

 

Τα 7 κείμενα της έκδοσης: