Το γερμανικό πολιτικό και οικονομικό «βραχυκύκλωμα», οι συμβολισμοί της νέας σύνθεσης της Κομισιόν, οι εξελίξεις σε Brexit, Ισπανία και Ιταλία καθώς και η πολιτική προσέγγιση της οικολογίας στη Γαλλία περιλαμβάνονται στην ύλη του Δελτίου Ευρωπαϊκών Εξελίξεων #24 του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ.
Δύο σημεία αναφοράς της δεσπόζουσας θέσης της Γερμανίας στην Ευρώπη κλονίζονται ταυτόχρονα: Η πολιτική σταθερότητα, αλλά και ο συνδυασμός της ανάπτυξης με την μόνιμη δημοσιονομική περιοριστική πολιτική.
Ανησυχητικά μηνύματα εκπέμπει η νέα σύνθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως αυτή προτάθηκε από την Πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, καθώς οι συμβολισμοί που εμπεριέχει καταδεικνύουν ότι οι Βρυξέλλες συνεχίζουν στη λογική «business as usual», που υπονόμευσε την αξιοπιστία των ευρωπαϊκών θεσμών.
Στο μέτωπο του Brexit, μόλις ενάμιση μήνα μετά την ορμητική άνοδό του στη θέση του πρωθυπουργού, ο Μπ. Τζόνσον ηττάται σε όλα τα μέτωπα. Απώλεσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και, εφόσον δεν επιτευχθεί συμφωνία, υποχρεούται να ζητήσει νέα παράταση των διαπραγματεύσεων από την ΕΕ. Αν ο πρωθυπουργός δεν επιλέξει το δρόμο της εκτροπής, η διεξαγωγή εκλογών –οι οποίες θα έχουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα– τους επόμενους μήνες, φαίνεται να αποτελεί μονόδρομο.
Στην Ισπανία, η δυσκολία συνεργασίας δύο δυνάμεων που ανήκουν στον ευρύτερο αριστερό και προοδευτικό χώρο για το σχηματισμό κυβέρνησης είναι ενδεικτική της αμηχανίας αντίστοιχων δυνάμεων, που παρατηρείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όταν ανακύπτει ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα, με τη νέα κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε να παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης από το ιταλικό κοινοβούλιο, ένας αναστεναγμός ανακούφισης ακούστηκε από τη Ρώμη -και τις Βρυξέλλες-, καθώς φαίνεται ότι η ιταλική πολιτική Οδύσσεια μπαίνει σε φάση καταλαγής. Το σημαντικότερο: η νέα ιταλική κυβέρνηση δεν περιλαμβάνει τον λαϊκιστή ηγέτη της Λέγκας Ματέο Σαλβίνι. Ωστόσο, η σκιά του Σαλβίνι εξακολουθεί να πέφτει βαριά πάνω στα ιταλικά πολιτικά πράγματα, καθώς τα δεδομένα της ιταλικής οικονομίας παραμένουν εξαιρετικά προβληματικά.
Τέλος, ανάμεσα στην αριστερή πολιτική της επιβράδυνσης της ανάπτυξης και τη δεξιά αναπτυξιακή στρατηγική με οικολογικές ευαισθησίες, υπάρχουν φωνές που προωθούν μια κεντρώα πολιτική για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, που καλείται να ευαισθητοποιήσει εξίσου πολίτες και επιχειρηματίες. Στη Γαλλία τόσο ο Πρόεδρος Μακρόν όσο και οι Οικολόγοι διεκδικούν την εφαρμογή μιας πολιτικής βιώσιμης ανάπτυξης που μπορεί να συγκινήσει εξίσου δεξιούς και αριστερούς. Είναι όμως εφικτό κάτι τέτοιο;
Ομάδα Μελέτης Ευρωπαϊκών Εξελίξεων
Συντονιστής Δελτίου: Γιώργος Καπόπουλος
