Ο εμβολιασμός έναντι του SARS COV-2 και τα χαμηλά επίπεδα που παρατηρούνται στη χώρα μας αποτελούν πεδία εξαντλητικών συζητήσεων και επιδέχονται ποικίλων ερμηνειών.

Τα πολλαπλά παραδείγματα ανεπαρκούς διαχείρισης της πανδημίας σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, η ανισότητα στην προμήθεια εμβολίων μεταξύ των χωρών και ο προφανής πόλεμος της φαρμακοβιομηχανίας με κίνητρο το κέρδος, ασφαλώς δε δημιούργησαν κλίμα εμπιστοσύνης στους πολίτες. Επίσης, η σύσταση για καθολικότητα ακόμη και σε ομάδες που συνήθως δεν νοσούν σοβαρά (π.χ. παιδιά), η υποχρεωτικότητα σε ειδικές ομάδες εργαζομένων με κόστος την πλήρη στέρηση μισθού, το ατομικό δικαίωμα κατ’ αντιπαραβολή με το συλλογικό όφελος, η ασφάλεια των εμβολίων, έχουν προ πολλού πάψει να αποτελούν απλώς  πεδία επιστημονικών συζητήσεων και αντιπαραθέσεων.

Μια σημαντική ετερογενής μερίδα του πληθυσμού, με κοινό τους χαρακτηριστικό την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς της Δημοκρατίας, τον επιστημονικό κόσμο και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σταθερά αρνείται τον εμβολιασμό, παραθέτοντας με ιδιαίτερη μαχητικότητα άλλοτε επιστημονικοφανή επιχειρήματα και άλλοτε ακραίες θεωρίες συνομωσίας. Η εξ αντικειμένου αδυναμία της επιστημονικής κοινότητας να δώσει σαφείς απαντήσεις και να κάνει ασφαλείς προβλέψεις σε ένα εξελισσόμενο και εν πολλοίς άγνωστο επιδημικό φαινόμενο, αυξάνει τον φόβο και την αίσθηση της απειλής, επανατραυματίζοντας έναν ήδη εξουθενωμένο από την οικονομική κρίση πληθυσμό.

Η εύλογη συζήτηση πάνω στην αναγκαιότητα του εμβολιασμού δεν πρέπει να συσκοτίζει  τις δομικές ελλείψεις  του συστήματος υγείας (αποστελέχωση των δομών υγείας, έλλειψη αξιόπιστου δίκτυου  πρωτοβάθμιας φροντίδας, εργασιακή εξουθένωση  των υγειονομικών) και τις ευθύνες της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης για αυτές.

Η συζήτηση τεχνηέντως κατευθύνεται στην ατομική ευθύνη συμμόρφωσης και το ατομικό δικαίωμα της ανυπακοής και όχι τη συλλογικότητα και την   αλληλεγγύη προς τους ηλικιωμένους, τους ανάπηρους, τους ασθενείς και τους ευάλωτους λόγω φτώχειας και αποκλεισμού ανθρώπους (μετανάστες, άστεγους, φυλακισμένους κ.α.).

Ο Κύκλος Αλληλλεγγύης διοργάνωσε διαδικτυακή εκδήλωση «Εμβολιασμός: Πράξη Ευθύνης και Αλληλεγγύης», επιδιώκοντας την ανάδειξη των ιατρικών πτυχών της πανδημίας, των ψυχικών και κοινωνικών αναπαραστάσεων που αναδύονται και τη μετάθεση της δημόσιας συζήτησης από το ατομικό δικαίωμα στη συλλογική ευθύνη και την αλληλεγγύη.

Συμμετείχαν:

  • Στέφανος Δημητρίου, Αν. Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
  • Παναγιώτα Λουρίδα, Παθολόγος Λοιμωξιολόγος Επιμελήτρια Α’ ΕΣΥ, ΓΝΝΘΑ Σωτηρία
  • Αγορίτσα Μπάκα, Παιδίατρος, Εμπειρογνώμονας για την προετοιμασία της Δημόσιας Υγείας στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων (ECDC)
  • Κωνσταντίνος Πουλής, Δημοσιογράφος
  • Δημήτρης Πλουμπίδης, Ψυχίατρος, Ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών

Παρεμβάσεις:

  • Ανδρέας Ξανθός, Τομεάρχης Υγείας ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, πρώην  Υπουργός Υγείας
  • Μιχάλης Υδραίος, Συντονιστής «Αλληλεγγύης για Όλους»

Συντόνισε:

  • Χάρις Ματσούκα, Αιματολόγος, Γ.Ν.Α. Αλεξάνδρα, Εθελόντρια Κύκλου Αλληλεγγύης

 

Οι διαδικτυακές συζητήσεις του ΕΝΑ για την πανδημία & τη Δημόσια Υγεία: