Τι αντιλαμβανόμαστε ως «παλιό» και τι ως «νέο» σήμερα; Τι θεωρούμε «σύγχρονο» και τι «παρωχημένο»; Επιθυμούμε «σταθερότητα» ή «αλλαγή» στην πολιτική και την κοινωνική ζωή;
Ερωτήματα σαν αυτά συζητήθηκαν, μεταξύ άλλων, στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ με τίτλο «Παλιό-Νέο: Τάσεις και στάσεις στην Ελλάδα σήμερα».
Στο πλαίσιο αυτό, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών παρουσιάστηκαν δύο έρευνες –μία τηλεφωνική και μία ηλεκτρονική– που διεξήγαγε το ΕΝΑ σε συνεργασία με την εταιρεία ερευνών Prorata, στην προσπάθεια να ανιχνευθούν τάσεις και να αποτυπωθούν υπαρκτές στάσεις στην Ελλάδα σήμερα (Διαβάστε βασικά σημεία και διαπιστώσεις από τα ευρήματα των ερευνών).
Την παρουσίαση της έρευνας από τον Πολιτικό Επιστήμονα, Κώστα Ελευθερίου, ακολούθησε συζήτηση, την οποία συντόνισε η δημοσιογράφος Μαρία Νικόλτσιου, με τον πάνελ των ομιλητών να αποτελείται από τρεις διακεκριμένους καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Eνδεικτικά, ο Αντώνης Λιάκος, ομότιμος καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας τόνισε ότι τόσο το νέο όσο και το παλιό εμπεριέχουν αμφισημία. Το παρελθόν προκαλεί ασφάλεια, αλλά συνδέεται και με την αρνητική εμπειρία. Το μέλλον προκαλεί ελπίδα αλλά και φόβο, ανέφερε.
Μεταξύ άλλων, ο καθηγητής Κοινωνικής Θεωρίας, Κύρκος Δοξιάδης, σημείωσε ότι στην αριστερή κριτική σκέψη, δεν έχει θέση τόσο η άκριτη απαξίωση του παλιού όσο και η άκριτη εξύμνηση του νέου.
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, καθηγητής Κοινωνιολογίας ανέφερε ότι η αποτίμηση «παραδοσιακών» μορφών εκπροσώπησης, όπως τα κόμματα και τα συνδικάτα, ως παρωχημένων, αποτυπώνουν μια κρίση αντιπροσώπευσης, εκτιμώντας ότι υπάρχει αίτημα «επαναπολιτικοποίησης της πολιτικής».
Δείτε όλα τα βίντεο από την παρουσίαση της έρευνας και τις ομιλίες της εκδήλωσης
