Η ιστορία του φόρου ψηφιακών υπηρεσιών (ΦΨΥ), ευρύτερα γνωστού ως digital tax ή digital levy, είναι περιπετειώδης. Μοιάζει με μια λευκή σελίδα χαρτιού που η κάθε γραμμή γράφεται κατόπιν διεθνών πολιτικών αντεγκλήσεων ή πιέσεων από την κοινωνία των πολιτών.
Στην Ευρώπη, τα περισσότερα κράτη εισάγουν ή δηλώνουν ότι σχεδιάζουν να εισαγάγουν τον φόρο ψηφιακών υπηρεσιών. Το θέμα της επιβολής του φόρου ψηφιακών συναλλαγών ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο λόγω της πίεσης που υφίστανται οι ευρωπαϊκές χώρες για εύρεση νέας πηγής δημοσίων εσόδων. Αισθητή είναι επίσης η παρέμβαση της κοινωνίας των πολιτών που απαιτεί τη δίκαιη φορολόγηση των πολυεθνικών γιγάντων, καθώς και η αμφισβήτηση της λειτουργικότητας του σημερινού συστήματος φορολόγησης των εταιρικών κερδών από τον ακαδημαϊκό χώρο.
Η επίτευξη της όποιας συμφωνίας στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ θα είναι ενδεικτική του αν η παγκόσμια κοινότητα επιθυμεί μια ακόμη αντιμετώπιση της μετακίνησης των εταιρικών κερδών σε χώρες με χωρίς ή με πολύ χαμηλή φορολογία ή αν επιθυμεί μια παγκόσμια λύση στο φαινόμενο διάβρωσης της φορολογητέας βάσης. Στην Ευρώπη, η υιοθέτηση ή μη των προτάσεων των οδηγιών θα καταδείξει αν το αίτημα για δίκαιη φορολογία έχει προοπτική ή είναι μια ακόμη εξαγγελία.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η παγκόσμια συζήτηση για την υιοθέτηση ή μη του φόρου τροφοδοτεί τη φορολογική σκέψη για μεταρρύθμιση προς το δικαιότερο.
* Ανάλυση της
Θεοδώρας Λαζαρέτου, Εφοριακής υπαλλήλου, Δρ. Νομικής ΕΚΠΑ, DEA de droit Universite Lyon III, Cert. Boston University, Cert. Leiden University, TADAT trained assessor
Διαβάστε ακόμη:
