Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι οικονομικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις της πανδημίας του Covid-19, της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και της αναζωπύρωσης των διεθνών ανταγωνισμών, η ενίσχυση των ευρωσκεπτιστικών ιδεολογιών, η ισχυροποίηση ακροδεξιών ή υπέρ-συντηρητικών κομμάτων και το Brexit καθώς και η ανάδυση νέων στρατηγικών προτεραιοτήτων όπως η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, έχουν κλονίσει την μακροοικονομική συναίνεση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Εντός αυτού του περιβάλλοντος, δεν προκαλεί έκπληξη ότι η διαδικασία αξιολόγησης και ενδεχόμενης αναθεώρησης του ευρωπαϊκού δημοσιονομικού πλαισίου διακυβέρνησης που εγκαινιάστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Φεβρουάριο του 2020 απέκτησε νέα περιεχόμενα. Στις αρχές Νοέμβρη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε στη δημοσιότητα την πρότασή της για την αναθεώρηση του ευρωπαϊκού πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης ή με απλά λόγια του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Στόχος του κειμένου εργασίας είναι η συνοπτική παρουσίαση της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο κριτικός σχολιασμός της υπό το φως των έως τώρα δεδομένων. Yποστηρίζεται πως η πρόταση της Επιτροπής αποτέλεσε μια θετική έκπληξη, είναι πιο προωθημένη από τις άλλες προτάσεις που είχαν διατυπωθεί και ως εκ τούτου αποτελεί μια θετική βάση συζήτησης τόσο για τα ελληνικά πράγματα όσο και για τα ευρωπαϊκά. Φυσικά, υπάρχουν σημεία που χρίζουν βελτίωσης, ενώ το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που θα ακολουθήσουν δεν μπορεί να προκαταβληθεί λόγω των σημαντικών ακόμα αποκλίσεων που παρατηρούνται μεταξύ των θέσεων των κρατών μελών.

 

 

* Κείμενο εργασίας του

Γιώργου Ιωαννίδη, εντεταλμένου διδασκαλίας στο Τμήμα Οικονομικής & Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου και Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού στο Τμήμα Μελετών του Ελληνικού Δημοσιονομικού Συμβουλίου

 

Διαβάστε ακόμη: